Wypełnij kwestionariusz
internetowy, a my
postaramy się pomóc!
Q77.4
Karłowatość
w wieku prenatalnym, noworodkowym
Autosomalne dominujące
Niedobór wzrostu prowadzący do karłowatości, nieproporcjonalne (w stosunku co do tułowia) kończyny, skrócenie proksymalnych części kończyn, zwiększenie obwodu głowy (makrocefalia), nadmiernie uwypuklone czoło, zapadnięta nasada nosa, bardzo krótkie palce, zwężenie klatki piersiowej, małe dłonie (mikromelia). Powyższym objawom może towarzyszyć również obniżone napięcie mięśniowe (hipotonia), wodogłowie.
Achondroplazja to uwarunkowana genetycznie choroba rzadka, spowodowana mutacją pojedynczego genu. Opisane powyżej objawy achondroplazji nie stanowią jedynych problemów związanych z tą jednostką. Pacjenci z achondroplazją mają tendencje do występowania pogłębionych krzywizn kręgosłupa, zaburzeń oddychania, częściej spotykane są schorzenia laryngologiczne, częściej odnotowuje się również otyłość.
Do choroby doprowadzają mutacje, które dotyczą genu FGFR3 (ang. fibroblast growth factor receptor 3), czyli genu receptora czynnika wzrostu fibroblastów. Produkt tego genu działa bezpośrednio na tkankę chrzęstną i tkankę kostną, co powoduje nieprawidłowości genetyczne i doprowadza do zaburzeń kostnienia śródchrzęstnego. Nawet w przypadku 80-90% wszystkich zachorowań na achondroplazję, do choroby doprowadza wystąpienie spontanicznej mutacji u dziecka. Jako jeden z czynników mutacji spontanicznych podaje się zaawansowany wiek ojca, przekraczający 35 lat. W pozostałej części przypadków do choroby doprowadza odziedziczenie zmutowanego genu od rodzica lub rodziców chorujących na achondroplazję. W takiej sytuacji choroba jest dziedziczona autosomalnie dominująco. Ryzyko wystąpienia achondroplazji u dziecka, kiedy jedno z rodziców posiada zmutowany gen, wynosi 50%. Jeśli jednak dziecko otrzyma dwie kopie zmutowanego genu, najprawdopodobniej dojdzie do wewnątrzmacicznego obumarcia płodu.
Achondroplazję podejrzewać można już po przyjściu dziecka na świat, natomiast wysunąć podejrzenie, że dziecko może cierpieć na achondroplazję, można jeszcze w ciąży, na podstawie wyników badań USG. Ostateczne rozpoznanie choroby stawia się po przeprowadzeniu badań genetycznych, w których wykryte zostaną mutacje charakterystyczne dla tej jednostki chorobowej.
Obecnie nie istnieje żadna metoda przyczynowego leczenia achondroplazji. U pacjentów z achondroplazją terapia wdrażana jest przede wszystkim w sytuacji, kiedy dojdzie do wystąpienia charakterystycznych powikłań. Przykładowo przy znacznym zwężeniu kanału kręgowego doprowadzającego do ucisku rdzenia kręgowego wdrażane jest leczenie chirurgiczne lub przy infekcji ucha środkowego podanie antybiotyku .
U niektórych chorych na achondroplazję podawany jest hormon wzrostu, niemniej według niektórych badaczy uzyskiwane w ten sposób efekty ciężko uznać za satysfakcjonujące.
Achondroplazja w znaczący sposób wpływa na życie cierpiących na nią pacjentów, jednak najczęściej długość ich życia nie jest krótsza od długości życia osób z populacji ogólnej.
Achondroplazja spotykana jest u 1 na 15 - 40 tysięcy żywo urodzonych dzieci.
Wypełnij kwestionariusz
internetowy, a my
postaramy się pomóc!
Zapoznaj się z zakładką
"Najczęściej zadawane pytania"